Time’dan skandal kapak: Saddam ve Kaddafi için de yapmıştı, şimdi ise Hamaney’i yüzü yırtık şekilde gösterdiler

ABD merkezli prestijli yayın organlarından Time dergisi, 19 Haziran 2025 tarihli sayısında İran dini lideri Ayetullah Ali Hamaney‘i kapak konusu yaptı. “The New Middle East” (Yeni Ortadoğu) başlığıyla yayımlanan kapakta, Hamaney’in yüzünün bir kısmının yırtılmış olarak gösterilmesi büyük tartışma yarattı.

Kapağın yayımlanmasının ardından sosyal medyada, Time dergisi’nin geçmişteki kapaklarıyla paralellikler kurularak, yeni bir istihbarat mesajı ya da rejim değişikliği sinyali içerdiği yorumları yapıldı.

Time dergisinin geçmişi: Saddam ve Kaddafi örnekleri

2003 yılında Saddam Hüseyin’in, 2011’de ise Muammer Kaddafi’nin benzer şekilde kapak yapıldığı hatırlatılıyor. Her iki durumda da ABD’nin askeri müdahaleleri gerçekleşmişti. “Saddam’dan Sonra Hayat” ve “Kaddafi’den Sonra Dünya” başlıkları, o dönem büyük tartışmalar yaratmıştı.

Hamaney kapağı: Sembolik bir suikast ima mı?

Bu kez yırtılmış bir Hamaney görseli sunan Time dergisine yöneltilen eleştiriler, bu kapakta da benzer bir ön hazırlık mesajı verildiği yönünde. “Hamaney’e yönelik olası bir suikast planı mı var?” sorusu sosyal medyada en çok dile getirilen iddialardan biri oldu.

Kapak, israil saldırılarıyla aynı haftaya denk geldi

Derginin bu kapağı, İsrail’in İran’a yönelik saldırılarının hemen ardından yayımlandı. Bu da zamanlamanın tesadüf olmadığı yönündeki şüpheleri artırdı. Bazı kullanıcılar bunu açık bir medya stratejisi olarak yorumladı.

Sosyal medyada tepkiler çığ gibi büyüdü

X (eski adıyla Twitter) platformunda kullanıcılar, bu kapağın bölgeye yönelik Batılı bir medya kampanyasının parçası olduğunu savundu. “Yeni Ortadoğu” ifadesi üzerinden “Başarısız devletler mi yaratılmak isteniyor?” soruları sıkça soruldu.

Derginin etkisi ve algı yönetimi tartışması

Medya uzmanlarına göre, uluslararası dergilerin bu tür kapaklarla yürüttüğü algı yönetimi, kamuoyunu yönlendirme amacı taşıyabilir. Özellikle kriz öncesi benzer içeriklerin yayımlanması, geçmiş örneklerde olduğu gibi müdahale öncesi meşruiyet zeminini oluşturma çabası olarak yorumlanabiliyor.